کمتر کسی را میتوان پیدا کرد که نام گوگل (Google) را نشنیده باشد؛ این کمپانی عظیم آمریکایی از بزرگ ترین شرکت های اینترنتی است که در میان جهانیان با موتور جستجوی خود نامی آشنا را برای همگان رقم زده است.
شاید در ۴ سپتامبر سال ۱۹۹۸ و با آغازِ کار شرکت گوگل، برای کسی باور پذیر نبود که در کمتر از پانزده سال این شرکت به یک امپراطوری در فضای سایبر تبدیل شده و شعار خود که از آغاز «سازماندهی کردن اطلاعات دنیا و دسترسپذیر کردن آنها برای عموم» بود، را جامع عمل بپوشاند و با در اختیار قراردادن انواع و اقسام خدمات به کاربران، هیمنه ای جهانی برای خود ایجاد کند.
همان طور که می دانیم سیستم عامل(1)، واسط بین سخت افزار رایانه و کاربر است. به عبارت دیگر، سیستم عامل این امکان را برای ما فراهم می کند تا بتوانیم به راحتی و بدون درگیر شدن با جزئیات سخت افزاری رایانه ها از آن استفاده کنیم. یک مثل معروف رایانه ای می گوید:« بدون سیستم عامل، سخت افزار رایانه همچون جسمی بدون روح است». همه ما با سیستم عامل های خانواده ویندوز آشنا هستیم. این سیستم عامل ها فرمانروای مطلق سیستم عامل های رایانه های شخصی در ایران و کل جهان هستند. اما ویندوز رقیبی هم دارد: لینوکس(2).
اصطلاح NoSQL نامی عمومی است که به مجموعهای از پایگاههای داده اطلاق میشود که از زبان پرسوجوی ساختیافته SQL (سرنام Structured Query Language) یا مدل داده رابطهای استفاده نمیکنند. گاهی این اصطلاح را مخفف Not Only SQL میدانند تا تأکید کنند که طرفداران انواع پایگاههای داده غیررابطهای معتقدند که پایگاههای داده رابطهای سنتی تنها راه موجود برای ذخیرهسازی داده نیستند، اما این به آن معنا نیست که به خودی خود انتخاب نادرستی باشند. این اصطلاح نخستینبار توسط اریک اوانس از Rackspace به کار رفت. او که یکی از توسعهدهندگان کاساندرا است، پس از آن از به کار بردن این اصطلاح خودداری میکند و به جای آن مایل است اصطلاح BigData یا دادههای عظیم را به کار ببرد تا این گروه از پایگاههای داده را نه براساس چیزی که نیستند (سازگار با SQL) بلکه براساس کاری که میکنند (مدیریت مقادیر عظیم داده) تعریف کند. دوره استفاده از این اصطلاح کموبیش به پایان رسیده است چرا که بسیار گیجکننده است و به نظر میرسد باعث میشود راجع به مجموعهای از پایگاههای داده بحث کنیم که در عمل میزان شباهت میان اهداف، ایدههای طراحی و قابلیتهای آنها بسیار اندک است. بهتر است بگذاریم کاساندرا همان کاساندرا، CouchDB همان CouchDB و Riak همان Riak بماند.
هرقدر رابطهای کاربری گرافیکی (GUI) در سیستمعاملها فوقالعاده و خوشدست باشند، باز هم نمیتوان آنها را تنها ابزار ارتباط با سیستمعامل قلمداد نمود. همیشه یک جای خالی برای حرفهایها وجود دارد که باید با ابزار متفاوتتری پر شود. ابزاری مثل Command در ویندوز (یا Terminal در مک). در ادامه با ۱۰ امکان خاص آشنا خواهیم شد که کارایی آنها در خط فرمان بسیار بهتر است.
آیا می خواهید بدانید ماشین با چه سرعتی در حرکت است؟ کار سختی نیست، کافی است نگاهی به سرعت سنج ماشین بیاندازید! سرعت یک پارامتر بسیار مفید است که به شما می گوید چقدر سریع می توانید از نقطه A به نقطه B بروید. اینکه حداکثر سرعت یک ماشین چقدر است می تواند نشان دهنده قدرت موتور های آن ماشین باشد، اما این را هم می دانیم که حداکثر سرعت یک ماشین خیلی به درد ما نمی خورد! چون همیشه باید سرعت مجاز را رعایت کنیم.
از سوی دیگر شتاب خیلی جالب تر از سرعت است و زمانی که می خواهید پشت ماشین از خطر ها فرار کنید بیشتر از سرعت به درد می خورد: شتاب می گوید یک وسیله با چه سرعتی می تواند سرعت خود را افزایش یا کاهش دهد. محاسبه شتاب هم کمی از محاسبه سرعت پیچیده تر است چون باید متوجه شد که در یک دوره زمانی، سرعت چقدر تغییر می کند. حالا شتاب را چطور اندازه می گیرند؟ خوب، مسلما با دستگاهی به نام شتاب سنج. روزی، روزگاری، شتاب سنج ها فقط در فضاپیما ها و جامبو جت ها یافت می شد. اما امروزه در ماشین، آیپاد، آیفون، آیپد، نینتندو wii و بسیاری از گجت های دیگر شتاب سنج ها حضور دارند. در ادامه نگاهی دقیق می اندازیم به اینکه اصلا این شتاب سنج ها چه هستند و چگونه کار می کنند
صفحات دیگر 1 2 3 4 5 |